ΤΟΥ ΒΥΡΩΝΑ ΚΡΙΤΖΑ
«Η Natalie Prass τραγουδάει σαν χειραφετημένη Πριγκίπισσα της Disney» έγραψε το Pitchfork. Τρέχα γύρευε, δηλαδή... Δεν είναι ποτέ εύκολο να περιγράψεις τα συναισθήματα που σου προκαλεί μια φωνή, ένα τραγούδι, ένα brass section στην ενορχήστρωση που είναι λες και κατέβηκε από τον ουρανό να τα πείτε λίγο και να ξαναφύγει. Την ίδια στιγμή, όμως, ακόμα κι αν δεν έχεις ιδέα για το ποια είναι η Natalie Prass, δεν γίνεται να ακούσεις το τραγούδι της “My baby don’t understand me” και να μη νιώσεις τίποτα.
Η 28χρονη τραγουδοποιός που πριν από δύο μήνες κυκλοφόρησε το ντεμπούτο άλμπουμ της με τίτλο το όνομά της παίρνοντας διθυραμβικές κριτικές (πέντε αστέρια από τον Guardian), είναι η πιο ενδιαφέρουσα νέα γυναικεία παρουσία στον χάρτη της indie pop, της pop που δεν θέλει να μας κάνει ούτε να χορέψουμε, ούτε να κλάψουμε – απλά να ακούσουμε.
Προς λύπη των δημοσιογραφικών κλισέ, η ιστορία της Natalie Prass δεν έχει τίποτα το παραμυθένιο: Γεννήθηκε στο Tidewater region της Virginia, πήγε ένα χρόνο στο Berklee College of Music αλλά τα παράτησε γιατί η Βοστώνη της έπεφτε μεγάλη, μετοίκισε στο Nashville, έπαιξε πλήκτρα στη μπάντα της Jenny Lewis και κάποια στιγμή είπε να κάνει και έναν δίσκο. Όμως όλα αυτά δεν έχουν καμία σημασία. Θα μπορούσε να είναι το κορίτσι που μένει στο διπλανό διαμέρισμα με το δικό σου και το βράδυ κλείνει το facebook και γράφει με απόγνωση στο ημερολόγιό της «το μωρό μου δεν με καταλαβαίνει» (ο τίτλος του πιο γνωστού της τραγουδιού). Είναι τέτοια η αμεσότητα των τραγουδιών της.
Τι την κάνει ξεχωριστή; Η απαλή της φωνή (κάτι μεταξύ Dusty Springfield και Kate Bush), η γλυκιά μελαγχολία της μουσικής που σε αγγίζει χωρίς να σε ρίχνει, οι ήπιοι τόνοι παρά την ποικιλία οργάνων, οι βιωματικοί στίχοι, η γλυκιά αθωότητα των early 70’s, χωρίς καμία ποζεριά και «δηθενιές».
Τα τραγούδια της δεν προσφέρονται για να τα βάλεις στο αμάξι σου ή την ώρα που κάνεις μπάνιο. Η Natalie Prass είναι διακριτική, νιώθεις να σου λέει «άμα δεν σου αρέσω κλείσε με», αλλά αν αποφασίσεις να την ακούσεις, πρέπει να την ακούσεις προσεκτικά. Mπορείς να το δεις και στο εξώφυλλο του δίσκου της: Μισοκρύβεται πίσω από ένα γραφιστικό σχέδιο με λουλουδάκια, αλλά την ίδια στιγμή σε κοιτάει ίσια στα μάτια…