ΤΟΥ ΒΥΡΩΝΑ ΚΡΙΤΖΑ
Πίσω στην άνοιξη του 2008, η κρίση ήταν κάτι γενικό που συνέβαινε σε άλλους και το “Mercy” ήταν το πιο hot τραγούδι που έπαιζε στα ραδιόφωνα: Vintage ήχος, εθιστικός χορευτικός ρυθμός και ένα ρεφρέν που σου κολλούσε για πάντα σαν τατουάζ. Η κοπέλα που το τραγουδούσε, η Duffy από την Ουαλία, έμοιαζε να έχει διακτινιστεί στο παρόν μας από τα μακρινά 60’s.
Αν σου έλεγαν πως είναι εγγονή της Dusty Springfield, θα το πίστευες. Ήταν δε η μόνη που δικαιολογούσε ως ένα βαθμό τον χαρακτηρισμό «νέα Amy Winehouse», ο οποίος τότε φοριόταν αποδώ κι αποκεί σαν κοντομάνικο μπλουζάκι. Το άλμπουμ της “Rockferry” κατάφερε εν τέλει να γίνει το πιο εμπορικό στη Βρετανία για εκείνη τη χρονιά, κερδίζοντας τρία brit awards και ένα Grammy.
Δυόμισι χρόνια μετά, το single της “Well, well, well” δεν μπαίνει καν στο Top 40. To δεύτερο άλμπουμ της “Endlessly” περνάει και δεν αγγίζει. H Duffy ακυρώνει τις προγραμματισμένες συναυλίες της στο Ντουμπάι και στο Μονακό και ανακοινώνει πως θα κάνει ένα μεγάλο διάλειμμα από τη μουσική… Τι πήγε στραβά;
«Η ζωή είχε γίνει φοβερά περίπλοκη» δήλωνε το 2011 στην Independent. «Ήμουν ένα 25χρονο κορίτσι και δυσκολευόμουν να λειτουργήσω στη μουσική βιομηχανία. Δεν μπορούσα να πάρω ούτε μια απόφαση, γιατί προφανώς ήμουν “κουρασμένη” και “συναισθηματικά εξουθενωμένη”. Και γιατί κάνω αυτή τη δουλειά; Δεν την κάνω για να με λατρεύουν, να βγάζω λεφτά και να έχω επιτυχία – την κάνω για να αφήσω κάτι σπουδαίο. Οπότε σκέφτηκα “καλύτερα να μην κάνω τίποτα”».
Προσπάθειες για κάτι διαφορετικό, έκανε. Πέρασε στο σινεμά, με έναν μικρό ρόλο στο “Patagonia” (2010), χωρίς ωστόσο να δίνει υποσχέσεις για καριέρα, κυρίως επειδή όλοι την είχαν ήδη ξεχάσει. Το 2012, διέρρευσε ότι η Duffy έγραφε τραγούδια με τον έμπειρο Albert Hammond, αλλά όσο τα ακούσατε εσείς άλλο τόσο τα ακούσαμε κι εμείς. Ποια μεγάλη δισκογραφική, άλλωστε, θα έπαιρνε το ρίσκο να κυκλοφορήσει τα τραγούδια μιας καλλιτέχνιδας που θεωρήθηκε ξοφλημένη από τον δεύτερο κιόλας δίσκο της;
Σήμερα, αναζητώντας στο διαδίκτυο πρόσφατες (φετινές) εικόνες της Duffy, η μηχανή αναζήτησης του φωτογραφικού πρακτορείου νομίζει πως ψάχνουμε κάποιον άλλον. To φιλμ στο οποίο υποτίθεται πως θα πρωταγωνιστούσε η αλλοτινή σταρ (“Secret love”) παραμένει στα χαρτιά, το δε μουσικό της comeback μάλλον έχασε το δρόμο…
Όσοι είδαν αυτό το καλοκαίρι στις αίθουσες το ντοκιμαντέρ “Amy” για τη ζωή της Amy Winehouse, θα πήραν μια ιδέα από το πώς φέρεται η μουσική βιομηχανία στα ταλαντούχα της παιδιά, πώς τα αντιμετωπίζει σαν μηχανές που βγάζουν λεφτά και πόσο εύκολα ο θαυμασμός δίνει την καρέκλα του στη λοιδορία. Σκεφτείτε το λίγο: Oι δύο πιο εμπορικές τραγουδίστριες της Βρετανίας στο δεύτερο μισό των 00’s, πριν το φαινόμενο Adele δηλαδή, έχασαν το δρόμο από το δεύτερο κιόλας δίσκο τους. Η μία με τρόπο τραγικό, η δεύτερη με τρόπο απλά άδοξο.
Κανείς δεν ξέρει, βέβαια, το μέλλον τι θα φέρει. Η Duffy είναι 31 ετών. Μπορεί και να ξανακάνει επιτυχία, ή έστω να βγάλει έναν δίσκο όπως τον θέλει εκείνη (μακάρι). Όπως και να ‘χει πάντως, η τόσο απότομη κατηφόρα που διαδέχτηκε τη θηριώδη δημοφιλία της, κάνει τον τίτλο του πιο γνωστού της τραγουδιού προφητικό: