Μήπως ασυνείδητα μπλοκάρετε την έκφραση του παιδιού σας και τη δυνατότητα να αναπτύξει δεξιότητες; Το να είσαι γονιός δεν είναι εύκολη δουλειά και χρειάζεται ωριμότητα κι υπομονή σε κάποια σημεία. Γράφει η Ίρις Κρέμερ, Συμβουλευτική Ψυχολόγος - www.lifemade.gr
Ποιος απαντάει τελικά; Πολύ συχνά παρατηρώ γύρω μου ότι γονείς, παππούδες, γιαγιάδες και άνθρωποι που έχουν υπό την φροντίδα τους ένα παιδί, σπεύδουν να απαντήσουν για λογαριασμό του. Όταν ένας ενήλικας απευθύνει μια ερώτηση σε ένα παιδί, κοιτάζει προς το μέρος του και σκύβει κοντά του, άρα για το παιδί είναι ξεκάθαρο ότι η ερώτηση γίνεται προς εκείνο. Πολλά παιδιά, τα περισσότερα, δεν απαντούν άμεσα ή ντρέπονται και χρειάζονται λίγο χρόνο για να νιώσουν ασφάλεια, κοιτώντας τους γονείς τους για να πάρουν την επιβεβαίωση ότι είναι σωστό να απαντήσουν. Πολλοί γονείς πριν δώσουν χρόνο στο παιδί, ούτε μερικά δευτερόλεπτα, απαντούν για εκείνο.
Σε αυτή τη περίπτωση, είτε το παιδί χρειάζεται χρόνο για να σκεφτεί, είτε για να πάρει θάρρος να απαντήσει, αυτομάτως ο γονιός έχει μπλοκάρει τη δυνατότητα του παιδιού να μιλήσει για τον εαυτό του. Έτσι, το παιδί μαθαίνει ότι οι άλλοι απαντούν για εκείνο και δεν καλλιεργεί τη γνώμη του, οικειοποιώντας στο μυαλό του την απάντηση του γονιού ως δική του, ακόμα κι αν αυτή δεν το εκφράζει. Μην απαντάτε για τα παιδιά. Δώστε τους το βήμα και ενδυναμώστε τη δική τους αυτοπεποίθηση, ώστε να εκφράζουν αργότερα επιθυμίες, απόψεις αλλά και παράπονα χωρίς δισταγμό και αυτό-αμφισβήτηση στο περιβάλλον τους.
Διαβάστε περισσότερα στο infokids.gr